Szpryc cementowy - obrzutka pod tynk

Szpryc cementowy - obrzutka pod tynk

Szpryc cementowy (obrzutka) do aplikacji maszynowej stosowany jest jako warstwa podkładowa pod tynki cementowo-wapienne, cementowe, wapienne oraz gipsowe.

Może być również wykorzystywany jako baza pod różnego rodzaju okładziny ścienne, takie jak płytki, tapety czy gładzie (gipsowe i akrylowe).

Świetnie nadaje się także jako podłoże pod tynki dekoracyjne – akrylowe, silikonowe i silikatowe. Przeznaczony do użytku zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz budynków, na szerokim zakresie podłoży: od ceramicznych, przez gazobetonowe, silikatowe i keramzytowe, po stare tynki po wstępnym skuciu.

Zastosowanie szprycu cementowego pozwala na ujednolicenie chłonności powierzchni oraz poprawia przyczepność nakładanych później warstw tynku. Produkt cechuje się łatwą aplikacją i obróbką, co sprawia, że idealnie sprawdza się w standardowych pracach tynkarskich.

Przygotowanie obrzutki:

Należy przygotować wg proporcji: 3,0¸4,0l wody na 25kg suchej mieszanki.

Ilość wody dostosować do żądanej konsystencji, rodzaju podłoża oraz warunków atmosferycznych, pamiętając, że dodanie niewłaściwej ilości wody zmienia właściwości tynku.

Wykonanie obrzutki:

Konsystencja zaprawy używanej do wykonania pierwszej warstwy tynku, tzw. obrzutki, powinna być tak dobrana, aby umożliwiała dokładne wypełnienie wszelkich nierówności i ubytków w podłożu, takich jak fugi czy bruzdy instalacyjne. Po aplikacji warstwa ta powinna mieć porowatą strukturę — nie może być wygładzona czy zeszklona. Najlepsze rezultaty osiąga się przy zastosowaniu dyszy o średnicy 10–12 mm i prowadzeniu natrysku z większej odległości od ściany.

Celem obrzutki jest możliwie najlepsze wyrównanie powierzchni – dopuszczalne odchylenia nie powinny przekraczać 1,5 cm. Zbyt duże różnice w grubości mogą prowadzić do powstawania mikropęknięć podczas wysychania. Minimalna zalecana grubość warstwy to 4 mm. Ważne jest, aby szpryc cementowy dokładnie pokrywał całą powierzchnię przygotowywaną pod tynk – bez prześwitów.

Zaprawę należy nakładać równomiernie, wykonując poziome ruchy od dołu do góry, przy użyciu kielni lub agregatu tynkarskiego. Po nałożeniu szprycu na całą ścianę należy przejść do pierwszego etapu wyrównywania, tzw. „pierwsza łata”. Wykorzystując łatę w kształcie litery H, przeciąga się nią po powierzchni w pionie, poziomie i po przekątnej – zawsze ku górze. Ewentualne braki uzupełnia się nadmiarem tynku z łaty lub świeżą zaprawą.

Po około dwóch godzinach, kiedy zaprawa zwiąże, ale jeszcze nie wyschnie (czyli będzie wilgotna, ale nie będzie brudzić dłoni), wykonuje się drugie wyrównanie, używając sztywniejszej łaty trapezowej. Jeżeli szpryc pełni funkcję warstwy podkładowej, należy pozostawić go do całkowitego wyschnięcia na minimum 24 godziny. W przypadku, gdy stanowi on warstwę końcową, powinien być zatarty pacą ze styropianu. Aby osiągnąć jakość tynku III kategorii, powierzchnię należy lekko zwilżyć wodą, a następnie przetrzeć pacą filcową lub gąbkową o drobnym oczku.

Podczas schnięcia tynków wewnętrznych należy zadbać o dobrą wentylację pomieszczeń. Tynki zewnętrzne wymagają zabezpieczenia przed nadmiernym nasłonecznieniem, deszczem, mrozem oraz zbyt szybkim wysychaniem. W czasie wiązania materiału (ok. 24 godziny) temperatura powietrza i podłoża nie powinna spadać poniżej 0°C. Prace należy prowadzić w suchych warunkach, bez opadów.